Tag Archives: Christoph Bausenwein

Hopen op Das schöne Spiel van Jogi Bonito

8 jul

Dit is de tiende aflevering in de serie Wereldbekerbrieven over spelers, scheidsrechters, coaches en supporters (mensen die zich op het WK onderscheiden door sportief maar ook door onsportief gedrag). De Belgische sociaal betrokken voetbaljournalist Raf Willems en ik voeren een briefwisseling voor de website De Aanvoerders. (http://www.deaanvoerders.nl/nieuws)

Hier mijn antwoord op Rafs brief Het Maracana van de favela.

Löw

Vriend Raf,

Zoals ik je al schreef kijk ik altijd met speciale belangstelling naar de Duitsers en vooral naar hun coach Joachim Löw. Die nieuwsgierigheid dateert van onze ontmoeting begin 2012 bij jouw uitgever naar aanleiding van het boek ‘Het Mannschaftswunder’ (2012, De Arbeiderspers) van jouw hand. Het was het begin van mijn fascinatie voor het nieuwe Duitse voetbal dat na 2002 begon bij Berti Vogts en waarin Jürgen Klinsmann en Jogi Löw de projectontwikkelaars waren.

Uit jouw boek en zeker uit het boek waaruit je ook inspiratie putte, ‘Joachim Löw und sein Traum vom perfekten Spiel’ (2011, Verlag Die Werkstatt), begreep ik hoe de cultuuromslag in het Duitse voetbal tot stand was gekomen en zich verder ontwikkelde. Ik bracht bezoeken aan Löws biograaf Christoph Bausenwein en bij hem om de hoek in Neurenberg aan lezingen van de Deutsche Akademie für Fusball-Kultur , en raakte onder de indruk van wat zich in Duitsland allemaal afspeelde rond de nieuwe voetbalcultuur.

Löw predikte in stad en land Das schöne Spiel, een weergave van zijn bezoeken aan de Spaanse, Zwitserse, Franse en Hollandse voetbalschool. Zo moesten alle Duitsers voetballen, zo moest de voetbaljeugd worden opgeleid. Voetbal gebaseerd op plezier, balvaardigheid, sportiviteit, samenwerking, compassie en aanvalslust. Het resultaat stond niet voorop, maar het spel. Als het spelers en toeschouwers maar de ultieme spelvreugde verschaft. En: reactievoetbal kan ook mooi zijn, als het maar snel wordt uitgevoerd. Wat Löw toen al predikte, daarvan vind ik nu veel terug bij de visie van Louis van Gaal.

Löw heeft (in eerste instantie als de rechterhand van Jurgen Klinsmann) veel bereikt in Duitsland, waar het voetbal nog meer in populariteit steeg en het voetbal van het nationale elftal aantrekkelijker wat betreft samenspel en techniek dan ooit werd. Maar als het volk (vooral de populistische media) resultaat wil en het de uitschakelingen in halve finales zat is, dient de regisseur van ’s lands voetbal te volgen. Dan maar geen Schönes Spiel. Resultaat, titels wil men. Die roep achtervolgt Löw steeds meer. Winnen van Brazilië in de halve finale en dan de wereldtitel! Maakt niet uit hoe!

De Brazilianen hebben al jaren geleden (werd op het WK 1970 niet het mooiste voetbal gespeeld, met Pelé, Rivelino, Gerson, Carlos Alberto, Jairzinho?) hun Jogo Bonito (mooi voetbal) afgedankt ondanks de aanwezigheid van een onuitputtelijk arsenaal aan balkunstenaars. En het de vrees bestaat dat de Duitsers (onder druk van de media) terugvallen op hun oude Duitse stijl, hoe mooi en snel de combinaties nog vaak zijn. Bovendien houdt de fraaie technicus Mesut Özil zich niet meer staande in het toenemende brute geweld in de Braziliaanse stadions en druipt hij mogelijk anoniem af.

‘Jogi Bonito’ (zoals Löw vaak in Duitsland is genoemd) steunt nog op prachtige voetballers als Philipp Lahm, Mats Hummels, Toni Kroos, Mario Götze, Bastian Schweinsteiger, op de beste (meespelende) doelman Manuel Neuer, de tomeloze spits Thomas Müller (o hoe Duits), Sami Khedira, het soms nog heersende vernuft van Mesut Ozil en het opkomende talent van Mario Gotze. Maar Löw dreigt zijn visie te verliezen.

Toch is en blijft hij als trainer mijn aanvoerder. Hopelijk lukt het hem met Das schöne Spiel de wilde, chaotische Braziliaanse erfgenamen van O Jogo Bonito te overmeesteren.

Want we zijn het toch eens? Wat zich op de Braziliaanse velden afspeelt, is vaak hemeltergend onsportief en vooral ruw. De meeste scheidsrechters kunnen het niet meer aan: hoe nog een wedstrijd volgens de spelregels te laten verlopen als veel spelers meer oog voor de benen van een tegenstander hebben dan voor de bal? Daarom zou winst voor de Duitsers op de Brazilianen wanneer zij ons vergasten op vreugdevol en sportief spel (volgens de leer van Löw) een zegen zijn voor het voetbal. En dan in de finale tegen het Oranje van Louis van Gaal. Twee coaches die van mooi, snel en effectief (reactie)voetbal houden.

Ik houd mijn hart vast tegen de opgewonden Brazilianen, Raf

Warme groet

Guus

Eerder verschenen:
6 juli http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/67 (Het Maracana van de favela)
30 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/66 (Smeken om bescherming)
27 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/65 (De verboden kus van Iraanse supporters)
24 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/64 (Bakary Gassama)
21 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/63 (Serey Die)
19 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/62 (Chileense supporters)
17 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/61 (Mario Balotelli)
16 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/60 (Vicente Del Bosque)
13 juni http://www.deaanvoerders.nl/nieuws/59 (Xavi)

Voetbalanalisten bieden het volk slechts vermaak

25 jun

Zonder analisten en commentatoren is voetbal als vermaak niet volledig. Of die mannen nu zin of onzin vertellen, het maakt niet uit. Hun praatjes horen bij het spel. Je kunt je maar beter niet aan storen aan hun gedrag en verklaringen. Het is maar hun mening, hun perceptie en hun ijdelheid. De een doet zich voor als deskundig. Maar wie is deskundig? De ander speelt de advocaat van de duivel, mogelijk bij gebrek een echte kennis. Dan weer zijn er grappenmakers die graag de gevraagde rol spelen. Het doet er dus eigenlijk weinig toe wat ze zeggen, het hoort gewoon bij de shows die bijvoorbeeld NOS Studio Sportzomer of VI Oranje heten.

Toch kan ik – als liefhebber van voetbal, met alles er op en er aan – niet voortdurend bovengenoemde relativeringen aanbrengen. Dan zit ik te kijken en te luisteren in de hoop iets te leren en iets te weten te komen dat een verklaring geeft voor wat ik op het veld (beeldscherm) zie/zag. Het wil maar niet mijn mantra worden: ach, het is ook (maar) een mening, óf laat maar. Vaak zet ik tijdens de wedstrijd het geluid uit. Wie aan de bal is, kan ik zelf ook wel zien. Of het overtreding was of niet, kan ik zelf wel beoordelen. Of een speler goed of slecht, hoef ik niet van een commentator te horen. En zo zijn er meer van die overbodige ‘verklaringen’ en analyses die ik kan missen. Ik ben een van die miljoenen liefhebbers die zelf ogen hebben, en weleens wat lezen over voetbal, en dus ook verstand van voetbal hebben.

Maar waarom ben ik toch nog weleens geneigd na de wedstrijd de analyses van de ingehuurde studiogasten aan te horen? Nou ja, soms beschikken zij over analyse-apparatuur die ik niet heb en kunnen ze aan de hand van een computerbeeldje iets duidelijk maken. Dat kan interessant zijn voor mensen zoals ik die het spel en de tactiek willen doorgronden.  Of het nu uit chauvinistische motieven wordt verklaard of niet.

Ik kijk niet vaak naar die analyses en voetbalkroegpraat. Als ik heb gekeken word ik overmand door diepe teleurstelling en ergernis. Had ik niks anders te doen? Werd dit programma door mij gevolgd omdat ik mijn eigen leed over de wereld een paar uur wilde verdringen? Teleurgesteld, alleen al omdat ik zag en hoorde hoe serieus de analisten baarlijke nonsens verkopen. Zo uit de losse pols geschud of uit de heup geschoten.

Vorige week probeerde de hockeycoach Marc Lammers die met de nationale vrouwenploeg de gouden medaille had veroverd, aan vader en zoon Mulder, Jan van Halst en Jack van Gelder te verklaren hoe belangrijk teamgeest (commitment) is, hoe je dat opbouwt, evalueert en analyseert met je spelers, en hoe je de ster van de ploeg duidelijk kan maken dat hij de andere spelers nodig heeft en hoe je andere spelers (de waterdragers) duidelijk maakt waarom zij de sterspeler nodig hebben. Het was alsof hij voorlas uit zijn boek ‘Coachen doe je samen’.

Lammers kon praten en geduldig verklaren wat hij precies bedoelde en waarom Oranje van de rails was gereden (of niet op rails stond), de voetbalanalisten begrepen er niets van. Nooit van gehoord, hockey is geen voetbal en andere vergelijkingen die kant noch wal raakten. De mannen van de Sportzomer sputterden tegen alsof zij de sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder als geen ander doorgrondden – sterker:  ze hadden het zelf bedacht, ze hadden immers zelf gevoetbald! Voetbal is een andere wereld, nietwaar?

Boeiende televisie? Ergens wel, omdat het fascinerend was om te zien hoe de deskundige gast geen kans zag de vertegenwoordigers van de voetbalwereld te overtuigen van hun conservatieve opportunisme. Het was toch geen bewust gespeelde rol van de voetbalkenners? Met de bedoeling de kijker en toehoorder vermaak te bieden. Dat zou zomaar kunnen. Had ik dat maar van te voren geweten, dan had ik niet gekeken en geluisterd.

Er was ook nog een losse flodder van presentator Jack van Gelder. Zoals de Duitsers nu voetballen, dat is Hollandse School. Een openingszetje? Youri Mulder wist iets meer, gelukkig, en vertelde hoe het Duitse voetbal sinds een jaar of tien in alle facetten planmatig totaal veranderd is. Uitbreiding van jeugdopleidingen, met meer nadruk op mooie, artistiek en aanvallend voetbal. Redelijk goede aanvulling van Mulder junior, maar niet helemaal juist en allerminst compleet. Had echt niets te maken met Masterplan van Louis van Gaal, zoals Mulder beweerde. Maar Van Gelder wist ook iets, zei hij. Hij had gehoord dat Bayern München in de keuken van de Ajax-opleiding had mogen kijken. Zo was het, ze hadden het van Ajax (de Hollandse School) geleerd. Ik viel van de bank van verbazing. Weer dat domme chauvinisme.

Mulder probeerde nog Van Gelder van repliek te dienen dat het niet de clubs (met Bayern als symbool van omwenteling) maar de bond zelf was die het voetbal anders wilde laten spelen. En zo druppelde Mulder nog een beetje door. Maar de toon die was gezet (Duitsers spelen Hollands) verdween niet meer.

Het was weer een miskleun. Niets gelezen hadden de analisten in (buitenlandse) kwaliteitskranten, niets gelezen in goede voetbalboeken. Niets over de veranderde Duitse voetbalcultuur, over het missiewerk van bondscoach Joachim Löw. Lees bijvoorbeeld het boek van Christoph Bausenwein:  ‘Joachim Löw und sein Traum vom perfekten Spiel’. Of nog beter: ‘Het Mannschaftswunder, waarom de Duitsers de besten zijn’ van Raf Willems. Over de culturele omwenteling in Duitsland. Zie daarvoor de website van Red het voetbal: http://oppa.site90.com/EK2012/index.html. Of de website van de Deutsche Akademie Für Fussbalkultur:  http://fussball-kultur.org/

In NOS Studio Sportzomer (over het oeverloze kletsprogramma VI Oranje maar te zwijgen) heerst slechts opportunisme en zelfingenomenheid. Domheid, kortzichtigheid, onzin allemaal.

Niet meer kijken en luisteren, zo heb ik me zelf voorgenomen. Maar wat nu met de kijkers en luisteraars die wel aan het beeldscherm gekluisterd blijven? Die worden verkeerd voorgelicht, die nemen alles klakkeloos aan. Of denken zij: Ik neem dit niet serieus, ik heb niks anders te doen dus lig ik als een zombie te kijken naar die zombies in de studio.

Zie ook: http://www.redhetvoetbal.net

%d bloggers liken dit: