Als Tarzan, slechts gehuld in een lendendoekje, schuifel ik de kamer binnen. Ik probeer me te oriënteren. Het ruikt naar esoterische oliën, een prikkelende geur.
Ze heet Roos. Ze vraagt me te gaan zitten in een bank met zachte kussens. Wie ik ben? Wat ik doe? Hoe ik me voel? Waarom ik ben gekomen? Ze vertelt wie zij is, wat ze gedaan heeft, hoe ze ertoe is gekomen, welke cursussen voor lichamelijke en geestelijke groei ze heeft gevolgd. Ze legt uit waaraan ze me probeert bloot te stellen.
De Touch of Love, zoals de massagesessie wordt genoemd, mag beginnen.
Zachte, ontspannende muziekklanken zingen door de kamer. Ik mag op mijn rug op een breed, zacht matras gaan liggen. Het lendendoekje mag om blijven. Ze pakt mijn enkels, wrijft, strijkt, duwt en drukt op bepaalde plekjes. Ze bevoelt mijn tenen, trekt eraan, duwt ze uit elkaar. Ze maakt ruimte, zegt ze. Ze praat tegen me, ademt met me, stelt gerust.
Ze oliet haar handen. Langzaam strijken en duwen ze langs mijn benen naar boven, spieren en zenuwbanen volgend. Het wordt spannend, zonder dat de spieren zich lijken te spannen.
Anderhalf uur zal de massage duren. De rust, de stilte, de ontspanning en de zachte muziek doen het besef van tijd vergeten. Steeds hoger gaan de handen, ze drukken, duwen en strijken. Mijn schouders en nek voelen hard wanneer ze worden aangeraakt, maar verzachten snel als mijn verzet breekt.
Er is geen pijn, alles is onschuldig – vredig zeker.
,,De behandeling is niet erotisch geladen”, had ze vooraf gezegd. Vandaar ook het lendendoekje. Dat houdt afstand. Maar als ik wil mag ik het best afleggen, hoor.
Hatha yoga, reflexologie, Japanse reiki, shiatsu, beeldende interpretatie, massage, NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren), haptonomie, visualisatie zijn volgens de aankondiging `vrijelijk’ gecombineerd in de Touch of Love. Men zou het een `persoonlijke ontspanningsreis’ kunnen noemen, begeleid door geuren en muziek. Ik kan de sfeer van aanraking en beleving niet benoemen.
Het voelt goed, dat is genoeg.
Wanneer mijn hoofd in behandeling wordt genomen, voel ik verzet opkomen. Het hoofd is kwetsbaar, mijn verstand wil erbij blijven. De nek spant aan, de kin gaat omhoog. ,,Laat zakken die kin”, hoor ik.
Bepaalde plekjes spelen op bij een vingerdruk, het voorhoofd raakt bekneld tussen de zachte, geoliede handen. Het gaat gloeien, alles in mijn hoofd gloeit, terwijl ze door blijft praten en hoorbaar blijft ademen. Als de rust in het hoofd is weergekeerd, haal ik opgelucht adem.
Maar de warmte blijft.
Nu mijn achterkant. Weer die tocht van de enkels naar het hoofd. Weer die aanraking, die pijnpunten, dat zachtjes drukken, duwen, strekken en rekken van spiertjes en gewrichten. Er gaat iets open in mijn geest, er komt iets binnen. Wat? Ik weet het niet, het voelt vreemd, maar niet afstotelijk.
Borst, maag en buik worden rijkelijk ingesmeerd. Trillende vingers en schuddende handen op mijn hart, althans daar in de buurt.
Mijn buik is nat van de olie. De aanraking wordt steeds aangenamer, spannender ook. Erotisch? Nee, eigenlijk niet. Na anderhalf uur is de behandeling eigenlijk nog niet afgerond, zegt Roos. Ze vraagt of ik het bezwaarlijk vind als het twintig minuten langer duurt. Ik vind het goed, ik ben willoos geworden onder haar handen.
Toe maar, ik wil voelen.
Ik wil gevonden worden.
Dan word ik alleen gelaten. Roos staat op en laat me met rust. Ik ben leeg en vol tegelijk. Ik mag opstaan, maar vooral rustig en voorzichtig – mijn driften beheersend. De douche staat al aan, hoor ik, de esoterische smeerseltjes mogen worden afgespoeld, met geurloze zeepjes – keuze genoeg.
In de zachte kussens van de bank volgt het nagesprek. Vragen, zuchten. Wat is er gebeurd? Wat voelde ik? Wat voelde zij? Energie, veel energie. Vooral in de bovenste helft van het lichaam, zegt ze, zoals bij veel mannen. Vermannen, noemt men dat. Maar onder de chi of ki, de plek net onder de navel, het epicentrum van alle levensenergie, vloeit de energie weg, in een vrije val bijna. Misschien zou tantrische massage een vervolg kunnen zijn, de weg naar bijvoorbeeld meer seksuele energie.
Ik mag gaan. Langzaam en niet te snel, terug naar de drukke wereld.
Buiten schijnt de zon. Het is warm en zacht, het leven lacht. De auto rijdt vanzelf. Thuis wordt het hoofd zwaar. Chagrijn en hoofdpijn. Vermoeidheid? Uitputting? Losgekomen afvalstoffen zoeken een uitweg. Ik neem twee aspirines. Dat mag ook, heeft ze me gerustgesteld. Als het maar ruimte in mijn hoofd maakt.
Ik wil leegte om plaats te maken voor nieuwe dingen.
guusvanholland 