En indrukwekkende gestalte loopt door de burelen van het AZ-stadion. De algemeen directeur van de Alkmaarse voetbalclub geeft een hand. Het is de stevige hand van een van Nederlands beste honkbalspelers aller tijden. De hand aan de arm waarmee Robert Eenhoorn ballen sloeg als speler van de Major League, bij de New York Yankees, de Anaheim Angels en de New York Mets.
Foto: AZMet die hand en die arm heeft hij ook als golfspeler ballen geslagen. Toen hij nog honkbalde en coach was van Neptunus Rotterdam en het Nederlands team. Nu is de regelmaat waarmee hij golft aanzienlijk lager. ,,Geen tijd, te druk, als je wilt golfen ben je zo vier à vijf uur kwijt’’, zegt hij verontschuldigend. ,,Maar zodra het drukke leven voorbij is, ga ik zeker golfen. Samen met mijn vrouw, die ook speelt. Want dat is het mooie aan golfen, je kunt het samen doen. Samen naar mooie banen in het buitenland gaan. Buiten zijn en genieten.’’
Een honkballer die golft. Bewegingen die iets met elkaar gemeen zouden kunnen hebben. Eenhoorn doet aan de overkant van de tafel in zijn kantoor bij AZ iets met zijn armen, zoals voetballers dat met hun voeten en boksers met hun vuisten. Hij kijkt naar zijn beweging en voelt. ,,Ik weet wat releasen is, hoe je een slag inzet en afmaakt. Of het nu met een knuppel is of met een club. Hoe je een hoek creëert, je je lichaam gebruikt, hoe je staat, naar balans zoekt en je focust, de voorbereiding begint voordat je het slagperk betreedt, en de tijd neemt, kijkt en slaat.’’
Het is anders. Bij honkbal is ook kracht een belangrijke factor, bij golfen veel minder. ,,Bij honkbal sla je met een rond object, de knuppel, naar een rond object, de bal. Bij honkbal komt de bal op je af, met verraderlijke curves die je moeilijk kunt inschatten. Bij golf ligt de bal stil en sla je met een min of meer plat object. Maar sla je met golf een bal niet zuiver dan kan dat uiteindelijk tientallen meters schelen. Dat is bij honkbal minder riskant. Je zoekt een richting, je slaat over het hek of niet. Natuurlijk probeer je berekend te slaan, maar je moet altijd afwachten hoe de bal op je afkomt.’’
Focus, concentratie, afsluiten. Robert Eenhoorn weet er alles van, sinds hij in zijn puberteit ging honkballen bij Neptunus. Niet vergeten, asjeblieft, dat hij eerst bij Sparta voetbalde. ,,Of je nu op de teebox staat en je je concentreert, in de bubble, of in de slagzone, met al die duizenden mensen om je heen, zoals in de Major League. Je hoort niks, als je moet slaan. Tenminste dat heb ik geleerd. Als ik golf ken ik dat gevoel van honkbal. Hoe ik me ook voel, wat ik voor problemen en spanningen ik ook heb in mijn privé- en zakelijk leven, ik heb geleerd me af te sluiten. Door honkbal en dat ervaar ik ook bij golf.’’
Hij leerde golfen in de tijd dat hij bij Haarlem Nicols honkbalde. Een medespeler nam hem eens mee naar Spaarnewoude. En Eenhoorn merkte meteen dat golf hem ontspande: weg van de spanningen in het ‘normale’ leven en als honkballer van wie prestaties werden verwacht. ,,Natuurlijk is mijn valkuil dat ik altijd wil winnen. Dat heeft me ver gebracht in het leven, als sportman en als coach. Bij golf werkt dat anders. Dat is zo moeilijk. Op een ontspannen manier winnen? Hoe doe je dat? Het is toch ongelooflijk wat Joost Luiten presteert. Altijd maar trainen, elke dag, om beter te worden, om te winnen en toch ontspannen te blijven. Daar kunnen voetballers veel van leren.’’
Zijn Amerikaanse periode, vooral bij indrukwekkende clubs als de New York Yankees, heeft hem geschoold. Op zijn iPhone toont Eenhoorn het (huidige) intensieve wedstrijdschema van zijn oude club. Kijk: ,,Zowat elke dag spelen, af en toe twee dagen rust. Weet je wat dat is, 162 wedstrijden in 180 dagen? Dan ga je niet op een rustdag golfen om te ontspannen. Alleen in de winterperiode, als we in Florida zaten, gingen we golfen.’’
Los van het feit dat hij tijdens het wedstrijdseizoen geen tijd had om te golfen, was het niet raadzaam om iets anders te doen dan rusten. ,,Bovendien was golfen niet goed voor je honkbalslag. Je honkbalswing wordt toch aangetast. Werpers deden het wel, om los te laten. Profhonkbal vraagt discipline. Rust is rust. Wat je in je vrije tijd doet, moet je zelf weten. Maar als je in wedstrijden fouten maakt, vinden ze gauw de oorzaak. Hé, je bent toch niet gaan golfen op je rustdag?’’
Eens per jaar organiseert Robert Eenhoorn een golftoernooi, waarvan de opbrengst naar een goed doel gaat. Het is een uitvloeisel van het tragische lot dat hem, zijn vrouw en zijn familie ten deel viel. Ruim tien jaar geleden verloor hij een zoon, Ryan. Robert Eenhoorn, succesvol sporter en coach, vertelt het zakelijk, waarschijnlijk omdat het als algemeen directeur van hem wordt verlangd. ,,Weet je wat het is? Door sporten kun je je afsluiten van andere, belangrijkere dingen in je leven. Golf is daarom zo mooi. Als je niet goed speelt, ga je meteen denken: waarom? En dan kom je vaak uit bij de reden van je slechte spel en waarom je afwezig was. Sport doet je leren, golf misschien wel het meest. Ik mis het.’’
——————————————————————————————————
Robert Eenhoorn (47) is een voormalige tophonkballer en honkbalcoach. Hij honkbalde boor Neptunus Rotterdam. Haarlem Nicols, New York Yankees, Anaheim Angels, New York Mets en het Nederlands team, waarvoor hij 73 keer uitkwam en tweemaal aan de Olympische Spelen deelnam. Hij was korte stop. Eenhoorn was bondscoach en vervolgens technisch directeur van de honkbalbond. Sinds 1 oktober 2014 is hij algemeen directeur van voetbalclub AZ.
Dit artikel is gepubliceerd in de serie ‘Mijn nieuwe sport’ in GolfersMagazine 2015-nr.2
guusvanholland 
Geef een reactie